Odmiana imienia Marcus przez przypadki

Marcus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcusa

Celownik
(komu? czemu?):Marcusowi

Biernik
(kogo? co?):Marcusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcusie

Wołacz
(hej!):Marcusie!

Przykłady deklinacji imienia Marcus” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Marcus

Ja i Marcus nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Marcus.
Jak już wiecie mam na imię Marcus.
Moje drugie imię to właśnie Marcus.
Jeśli jednak przegrasz, Marcus zostaje z nami.

Dopełniacz (kogo? czego?): Marcusa

Zbieramy na nowy wózek dla Marcusa.
Muszę pochwalić pomysł Marcusa.
Postanowiłam zadzwonić do Marcusa.
Dla Marcusa ten pies jest naprawdę bezcenny.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Marcusa.

Celownik (komu? czemu?): Marcusowi

Zaproponowałem Marcusowi dwa tematy.
Napisałem wiersz dzięki Marcusowi.
Kupiłem Marcusowi magnes na lodówkę.
Słoik z kawą wyleciał Marcusowi z rąk.
Oczywiście każdy przyzna rację Marcusowi.

Biernik (kogo? co?): Marcusa

Spojrzałam na Marcusa w wymownym geście.
Postaram się namówić Marcusa na spacer.
O jego personalia miałam spytać Marcusa prywatnie.
Spojrzałam na Marcusa.
Oszołomienie spadło teraz na Marcusa i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik (z kim? z czym?): Marcusem

Sprzątam pokój razem z Marcusem.
Pracuję razem z Marcusem.
Ja z Marcusem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój z Marcusem.
Karolina miała się spotkać z Marcusem przed szkołą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Marcusie

Teraz chcę napisać parę słów o Marcusie.
Powiedz mi, co myślisz o Marcusie.
Przy Marcusie zapomniałem o wszystkim.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Marcusie.
Związana jest z nią legenda o Marcusie.

Wołacz (hej!): Marcusie

Cześć Marcusie!
Dobry wieczór Marcusie!
Dobranoc Marcusie!
Marcusie! Gdzie jesteś?
Marcusie! Wróć do mnie!