Odmiana imienia Marcus przez przypadki

Marcus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcusa

Celownik
(komu? czemu?):Marcusowi

Biernik
(kogo? co?):Marcusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcusie

Wołacz
(hej!):Marcusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarcusJa i Marcus nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Marcus.
Jak już wiecie mam na imię Marcus.
Moje drugie imię to właśnie Marcus.
Jeśli jednak przegrasz, Marcus zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcusaZbieramy na nowy wózek dla Marcusa.
Muszę pochwalić pomysł Marcusa.
Postanowiłam zadzwonić do Marcusa.
Dla Marcusa ten pies jest naprawdę bezcenny.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Marcusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcusowiZaproponowałem Marcusowi dwa tematy.
Napisałem wiersz dzięki Marcusowi.
Kupiłem Marcusowi magnes na lodówkę.
Słoik z kawą wyleciał Marcusowi z rąk.
Oczywiście każdy przyzna rację Marcusowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcusaSpojrzałam na Marcusa w wymownym geście.
Postaram się namówić Marcusa na spacer.
O jego personalia miałam spytać Marcusa prywatnie.
Spojrzałam na Marcusa.
Oszołomienie spadło teraz na Marcusa i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcusemSprzątam pokój razem z Marcusem.
Pracuję razem z Marcusem.
Ja z Marcusem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój z Marcusem.
Karolina miała się spotkać z Marcusem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcusieTeraz chcę napisać parę słów o Marcusie.
Powiedz mi, co myślisz o Marcusie.
Przy Marcusie zapomniałem o wszystkim.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Marcusie.
Związana jest z nią legenda o Marcusie.

Wołacz:
(hej!)
MarcusieCześć Marcusie!
Dobry wieczór Marcusie!
Dobranoc Marcusie!
Marcusie! Gdzie jesteś?
Marcusie! Wróć do mnie!