Odmiana imienia Marcunia przez przypadki

Marcunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcuni

Celownik
(komu? czemu?):Marcuni

Biernik
(kogo? co?):Marcunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcuni

Wołacz
(hej!):Marcuniu!

Przykłady odmiany imienia Marcunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Marcunia

Jutro Marcunia wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Marcunia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Marcunia.
Marcunia tego nie widzi.
Dla mnie było już jasne, ze Marcunia umiera.

Dopełniacz (kogo? czego?): Marcuni

Wysyłam list do Marcuni.
Uroda Marcuni miała potężną moc.
Postawa Marcuni była zupełnie inna.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Marcuni.
Przez cały dzień czułam wzrok Marcuni na sobie.

Celownik (komu? czemu?): Marcuni

Dzięki Marcuni święta nabrały nowego wymiaru.
Ja na pewno przekaże swój procent Marcuni.
Kto wie, może Marcuni wyjdzie do na dobre.
Słoik z kawą wyleciał Marcuni z rąk.
Dzięki Marcuni mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik (kogo? co?): Marcunię

Na Marcunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Marcunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Marcunię jak dopisuje kolejne literki.
Patrzył na Marcunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Odprowadziłam Marcunię do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Marcunią

Ja z Marcunią chcemy się przebrać za wampiry.
Zostaliśmy z Marcunią w salonie sami.
Siedzieliśmy z Marcunią przy basenie.
Obie z Marcunią postawiłyśmy na zmiany.
Jadę z Marcunią na dyskotekę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Marcuni

No a teraz trochę więcej o Marcuni.
To jest pieśń o Marcuni.
Wczoraj wspomniałam o Marcuni z moim tatą.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Marcuni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Marcuni.

Wołacz (hej!): Marcuniu

Witaj Marcuniu!
Dziękuję Marcuniu za rozmowę!
Marcuniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Marcuniu!
Cześć Marcuniu!