Jak odmienić imię Marcunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Marcunia należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Marcunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Marcunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Marcuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Marcuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Marcunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Marcunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Marcuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Marcuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Marcunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Marcunia.