Odmiana imienia Maranunia przez przypadki

Maranunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maranunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maranuni

Celownik
(komu? czemu?):Maranuni

Biernik
(kogo? co?):Maranunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maranunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maranuni

Wołacz
(hej!):Maranuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaranuniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Maranunia.
Za chwilę wróci Maranunia z lasu.
Dziś Maranunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Maranunia nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Maranunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaranuniW domu babci Maranuni od zawsze stał stary zegar.
Rozalia podeszła do Maranuni.
Postanowiłam zadzwonić do Maranuni i chłopaków.
Przed sobą ujrzałam rękę Maranuni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Maranuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaranuniMama przyznała rację Maranuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Maranuni.
Rozalia z troską przyglądała się Maranuni.
Tego Maranuni było już za wiele.
Maranuni udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
MaranunięPopatrzyłam na Maranunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Maranunię w wymownym geście.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Maranunię.
Pożegnali w końcu Maranunię i wyszli razem.
Na Maranunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaranuniąPowinnam jednak pojechać z Maranunią.
Sprzątam pokój razem z Maranunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Maranunią.
Razem z Maranunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Maranunią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaranuniPamiętajmy o Maranuni i jej rodzinie.
Teraz chcę napisać parę słów o Maranuni.
Bardzo fajny blog o Maranuni.
Dyskutuję o Maranuni.
Pamiętam o Maranuni.

Wołacz:
(hej!)
MaranuniuCześć Maranuniu!
Maranuniu! Gdzie jesteś?
Maranuniu! Uważaj!
Dobry wieczór Maranuniu!
Dzień dobry Maranuniu!