Odmiana imienia Maranka przez przypadki

Maranka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maranka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maranki

Celownik
(komu? czemu?):Marance

Biernik
(kogo? co?):Marankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maranką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marance

Wołacz
(hej!):Maranko!

Przykłady odmiany imienia Maranka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Maranka

Moje drugie imię to właśnie Maranka.
Maranka wraca do domu.
Jeśli jednak przegrasz, Maranka zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Maranka.
Jak już wiecie mam na imię Maranka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Maranki

Jadę do Maranki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Maranki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Maranki.
Przedwczoraj były urodziny Maranki.
Tata Maranki poszedł otworzyć drzwi.

Celownik (komu? czemu?): Marance

Zaproponowałem Marance dwa tematy.
Ten nie pozostał dłużny Marance.
Co tej Marance po głowie chodzi?
Słoik z kawą wyleciał Marance z rąk.
Ja na pewno przekaże swój procent Marance.

Biernik (kogo? co?): Marankę

Oszołomienie spadło teraz na Marankę i na moment odebrało mu wigor.
Spotkałam Marankę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
W końcu obudzili Marankę, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Marankę.
Doprowadził tym Marankę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik (z kim? z czym?): Maranką

Karolina miała się spotkać z Maranką przed szkołą.
Tym razem korespondowałam z Maranką.
Wczoraj wracamy z Maranką od lekarza.
Sprzątam pokój z Maranką.
Byliśmy z Maranką na jarmarku.

Miejscownik (o kim? o czym?): Marance

Posiadam całą serię powieści tego autora o Marance.
Pamiętam o Marance.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Marance.
Kilka słów od autora materiału o Marance.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Marance.

Wołacz (hej!): Maranko

Gdzie jesteś Maranko!?
Dziękuję Maranko za rozmowę!
Dobranoc Maranko!
Maranko! Uważaj!
Hej Maranko!