Odmiana imienia Maranka przez przypadki

Maranka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maranka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maranki

Celownik
(komu? czemu?):Marance

Biernik
(kogo? co?):Marankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maranką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marance

Wołacz
(hej!):Maranko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarankaMoje drugie imię to właśnie Maranka.
Maranka wraca do domu.
Jeśli jednak przegrasz, Maranka zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Maranka.
Jak już wiecie mam na imię Maranka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarankiJadę do Maranki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Maranki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Maranki.
Przedwczoraj były urodziny Maranki.
Tata Maranki poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaranceZaproponowałem Marance dwa tematy.
Ten nie pozostał dłużny Marance.
Co tej Marance po głowie chodzi?
Słoik z kawą wyleciał Marance z rąk.
Ja na pewno przekaże swój procent Marance.

Biernik:
(kogo? co?)
MarankęOszołomienie spadło teraz na Marankę i na moment odebrało mu wigor.
Spotkałam Marankę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
W końcu obudzili Marankę, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Marankę.
Doprowadził tym Marankę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarankąKarolina miała się spotkać z Maranką przed szkołą.
Tym razem korespondowałam z Maranką.
Wczoraj wracamy z Maranką od lekarza.
Sprzątam pokój z Maranką.
Byliśmy z Maranką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarancePosiadam całą serię powieści tego autora o Marance.
Pamiętam o Marance.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Marance.
Kilka słów od autora materiału o Marance.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Marance.

Wołacz:
(hej!)
MarankoGdzie jesteś Maranko!?
Dziękuję Maranko za rozmowę!
Dobranoc Maranko!
Maranko! Uważaj!
Hej Maranko!