Odmiana imienia Manulek przez przypadki

Manulek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manulek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manulka

Celownik
(komu? czemu?):Manulkowi

Biernik
(kogo? co?):Manulka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manulkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manulku

Wołacz
(hej!):Manulku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManulekJeśli jednak przegrasz, Manulek zostaje z nami.
Na drugie imię mam Manulek.
Mam na imię Manulek.
Ja i Manulek nie wiedziałyśmy, co robić.
Manulek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManulkaZostało sto dni do narodzin Manulka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Manulka.
Manulka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Tata Manulka poszedł otworzyć drzwi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Manulka.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManulkowiSłoik z kawą wyleciał Manulkowi z rąk.
Manulkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Manulkowi nie dokuczać!
Nie wiem, co powiedzieć Manulkowi.
Opowiadam Manulkowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
ManulkaWidzę Manulka.
Lubię Manulka.
Spojrzałam na Manulka w wymownym geście.
Patrzył na Manulka z pełnym zgrozy podziwem.
Doprowadził tym Manulka do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManulkiemWieczorem z Manulkiem znowu idziemy na spacer.
Idę na spacer z Manulkiem.
Sprzątam pokój razem z Manulkiem.
Oboje z Manulkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Byliśmy z Manulkiem na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManulkuCzasami myślę sobie o Manulku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Manulku.
Przy Manulku zapomniałem o wszystkim.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Manulku.
Piszę o Manulku.

Wołacz:
(hej!)
ManulkuDzień dobry Manulku!
Dobry wieczór Manulku!
Gdzie jesteś Manulku!?
Manulku! Uważaj!
Dobranoc Manulku!