Odmiana imienia Manu przez przypadki

Manu imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manu

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manu

Celownik
(komu? czemu?):Manu

Biernik
(kogo? co?):Manu

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manu

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manu

Wołacz
(hej!):Manu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManuManu wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Manu już tu jest.
Mam na imię Manu.
Manu ma katar i źle się czuje.
Manu chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManuPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Manu słychać.
Specjalnością Manu jest jazda na koniu.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Manu.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Manu.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Manu.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManuRozalia z troską przyglądała się Manu.
Zostawiam Manu karteczkę i już mnie nie ma.
Słoik z kawą wyleciał Manu z rąk.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Manu.
Tym razem nie damy Manu dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
ManuPatrzył na Manu wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Zdjęcie przesłane przez Manu.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Manu bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Manu w wymownym geście.
Odprowadziłam Manu do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManuObie z Manu postawiłyśmy na zmiany.
Zostanę tu tylko z Manu i chłopakami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Manu.
Sprzątam pokój razem z Manu.
Jadę z Manu na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Manu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Manu.
Od ostatniego wpisu o Manu wydarzyło się sporo.
Wczoraj wspomniałam o Manu z moim tatą.
Kto dziś pamięta o Manu.

Wołacz:
(hej!)
ManuManu! Wróć do mnie!
Cześć Manu!
Dobry wieczór Manu!
Manu! Uważaj!
Dzień dobry Manu!