Odmiana imienia Lutwinek przez przypadki

Lutwinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutwinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutwinka

Celownik
(komu? czemu?):Lutwinkowi

Biernik
(kogo? co?):Lutwinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutwinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutwinku

Wołacz
(hej!):Lutwinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutwinekDziś Lutwinek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ma na imię Lutwinek.
Lutwinek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Lutwinek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Lutwinek chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutwinkaRodzina Lutwinka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przed domem Lutwinka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Piszę list do Lutwinka.
Lutwinka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Lutwinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutwinkowiCoś muszę Lutwinkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zszedłem z drogi Lutwinkowi i usiadłem w fotelu.
Lutwinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Lutwinkowi coś się stało.
Opowiedziałam Lutwinkowi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
LutwinkaPatrzę na Lutwinka i nic nie rozumiem.
Popatrzyłam na Lutwinka przekonana, że zacznie mówić dalej.
W końcu obudzili Lutwinka, żeby ich ratował.
Obserwuję Lutwinka bardzo uważnie.
Podchodzi, całuje Lutwinka i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutwinkiemKasia z Lutwinkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Powinnam jednak pojechać z Lutwinkiem.
Wczoraj wracamy z Lutwinkiem od lekarza.
Jadę na wycieczkę razem z Lutwinkiem.
Oboje z Lutwinkiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutwinkuNie wspomniałem na początku o Lutwinku.
Myślę o Lutwinku.
Artykuł o Lutwinku wywołał burzę w mediach.
Kto dziś pamięta o Lutwinku.
A o Lutwinku to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
LutwinkuDzień dobry Lutwinku!
Lutwinku! Gdzie jesteś?
Dziękuję Lutwinku za rozmowę!
Dobranoc Lutwinku!
Witaj Lutwinku!