Odmiana imienia Lutwiś przez przypadki

Lutwiś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutwiś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutwisia

Celownik
(komu? czemu?):Lutwisiowi

Biernik
(kogo? co?):Lutwisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutwisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutwisiu

Wołacz
(hej!):Lutwisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutwiśLutwiś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dopiero do mnie dotarło, że Lutwiś już tu jest.
Dla mnie było już jasne, ze Lutwiś umiera.
Autorem artykułu jest Lutwiś.
Lutwiś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutwisiaPostanowiłam zadzwonić do Lutwisia.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Lutwisia.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Lutwisia.
Ręka Lutwisia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Lutwisia zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutwisiowiKorzysta z okazji, by wyznać Lutwisiowi miłość.
Opowiadam Lutwisiowi o swoich zainteresowaniach.
Oddaję Lutwisiowi list.
Ten nie pozostał dłużny Lutwisiowi.
Mam nadzieję, że Lutwisiowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
LutwisiaZdjęcie przesłane przez Lutwisia.
Przyniesiona przez Lutwisia kawa okazała się tą nieco gorszą.
W końcu obudzili Lutwisia, żeby ich ratował.
Kacper patrzył na Lutwisia ze zdumieniem.
Patrzy na Lutwisia wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutwisiemZostanę tu tylko z Lutwisiem i chłopakami.
Razem z Lutwisiem zrobiłyśmy obiad.
Wczoraj wracamy z Lutwisiem od lekarza.
Dorota spotkała się z Lutwisiem.
Obie z Lutwisiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutwisiuDyskutuję o Lutwisiu.
To jest pieśń o Lutwisiu.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Lutwisiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Lutwisiu.
Mamrotał coś o Lutwisiu, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
LutwisiuGdzie jesteś Lutwisiu!?
Dobry wieczór Lutwisiu!
Witaj Lutwisiu!
Lutwisiu! Uważaj!
Cześć Lutwisiu!