Odmiana imienia Lusia przez przypadki

Lusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lusiu

Celownik
(komu? czemu?):Lusiami

Biernik
(kogo? co?):Lusi

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lusie

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lusi

Wołacz
(hej!):Lusią!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Lusie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lusiach

Celownik
(komu? czemu?):Luś

Biernik
(kogo? co?):Lusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lusiom

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lusi

Wołacz
(hej!):Lusie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LusiaLusia ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Lusia.
Lusia chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Lusia?
Ja i Lusia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LusiuRozalia podeszła do Lusiu.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Lusiu.
Serce Lusiu stanęło na moment.
Tata Lusiu opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przed sobą ujrzałam rękę Lusiu.

Celownik:
(komu? czemu?)
LusiamiLusiami wpadły w ucho słowa piosenki.
Lusiami udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Lusiami.
Powiedz wszystkim i Lusiami, że nic mi nie jest.
Nie wiem, co powiedzieć Lusiami.

Biernik:
(kogo? co?)
LusiSpojrzał na Lusi i uśmiechnął się.
Odprowadziłam Lusi do wyjścia.
Pożegnali w końcu Lusi i wyszli razem.
Postaram się namówić Lusi na spacer.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lusi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LusieRozmawiam z Lusie.
Jadę z Lusie na dyskotekę.
Razem z Lusie podążyłam na górne piętro za blondynką.
Pracuję razem z Lusie.
Pracuję z Lusie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LusiMuszę Ci powiedzieć prawdę o Lusi.
Przy Lusi zapomniałem o wszystkim.
Nie wspomniałem na początku o Lusi.
To jest pieśń o Lusi.
Pamiętajmy o Lusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
LusiąDobry wieczór Lusią!
Witaj Lusią!
Cześć Lusią!
Gdzie jesteś Lusią!?
Lusią! Gdzie jesteś?