Odmiana imienia Lusia przez przypadki

Lusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lusi

Celownik
(komu? czemu?):Lusi

Biernik
(kogo? co?):Lusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lusi

Wołacz
(hej!):Lusiu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Lusie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luś

Celownik
(komu? czemu?):Lusiom

Biernik
(kogo? co?):Lusie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lusiami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lusiach

Wołacz
(hej!):Lusie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LusiaLusia ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Lusia.
Lusia chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Lusia?
Ja i Lusia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LusiRozalia podeszła do Lusi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Lusi.
Serce Lusi stanęło na moment.
Tata Lusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przed sobą ujrzałam rękę Lusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LusiLusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Lusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Lusi.
Powiedz wszystkim i Lusi, że nic mi nie jest.
Nie wiem, co powiedzieć Lusi.

Biernik:
(kogo? co?)
LusięSpojrzał na Lusię i uśmiechnął się.
Odprowadziłam Lusię do wyjścia.
Pożegnali w końcu Lusię i wyszli razem.
Postaram się namówić Lusię na spacer.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LusiąRozmawiam z Lusią.
Jadę z Lusią na dyskotekę.
Razem z Lusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Pracuję razem z Lusią.
Pracuję z Lusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LusiMuszę Ci powiedzieć prawdę o Lusi.
Przy Lusi zapomniałem o wszystkim.
Nie wspomniałem na początku o Lusi.
To jest pieśń o Lusi.
Pamiętajmy o Lusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
LusiuDobry wieczór Lusiu!
Witaj Lusiu!
Cześć Lusiu!
Gdzie jesteś Lusiu!?
Lusiu! Gdzie jesteś?