Jak odmienić imię Lusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy właściwą odmianę imienia Lusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Lusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Lusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Lusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Lusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Lusi.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Lusiu!?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Lusia.