Odmiana imienia Ludwinusia przez przypadki

Ludwinusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludwinusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludwinusi

Celownik
(komu? czemu?):Ludwinusi

Biernik
(kogo? co?):Ludwinusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludwinusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludwinusi

Wołacz
(hej!):Ludwinusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudwinusiaLudwinusia nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ludwinusia.
Moje drugie imię to właśnie Ludwinusia.
Ma na imię Ludwinusia.
Ludwinusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudwinusiJestem mamą Ludwinusi i jeszcze trojga innych dzieci.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Ludwinusi.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Ludwinusi.
W sobotę są urodziny Ludwinusi.
Rozalia podeszła do Ludwinusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudwinusiLudwinusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Ludwinusi z rąk.
Przyglądam się Ludwinusi.
Ten nie pozostał dłużny Ludwinusi.
Dzięki Ludwinusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
LudwinusięSpojrzała na Ludwinusię jeszcze raz.
Patrzy na Ludwinusię wyczekująco.
Ludwinusię znalazłam w recepcji hotelu.
Przeprosiłam Ludwinusię i poszłam dalej.
Na Ludwinusię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudwinusiąSiedzieliśmy z Ludwinusią na ławce w parku.
Obie z Ludwinusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostaliśmy z Ludwinusią w salonie sami.
Razem z Ludwinusią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Ja z Ludwinusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudwinusiKilka słów od autora materiału o Ludwinusi.
Artykuł o Ludwinusi wywołał burzę w mediach.
Marzę o Ludwinusi.
Hipnotyzująca powieść o Ludwinusi i płatnym mordercy.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Ludwinusi.

Wołacz:
(hej!)
LudwinusiuLudwinusiu! Uważaj!
Cześć Ludwinusiu!
Ludwinusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Ludwinusiu!
Ludwinusiu! Wróć do mnie!