Odmiana imienia Ludusia przez przypadki

Ludusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludusi

Celownik
(komu? czemu?):Ludusi

Biernik
(kogo? co?):Ludusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludusi

Wołacz
(hej!):Ludusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudusiaLudusia tego nie widzi.
Dobrze, że Ludusia grzecznie śpi.
Ludusia chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Ludusia.
Jeśli jednak przegrasz, Ludusia zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudusiPożyczę od Ludusi samochód i możemy jechać.
Jestem mamą Ludusi i jeszcze trojga innych dzieci.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Ludusi.
Ręka Ludusi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tata Ludusi sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudusiProszę Ludusi nie dokuczać!
Tego Ludusi było już za wiele.
Ludusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Coś muszę Ludusi powiedzieć, stoi i czeka.
Zerwał jabłko i podał je Ludusi.

Biernik:
(kogo? co?)
LudusięPatrzył na Ludusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Popatrzyłam na Ludusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzył na Ludusię z pełnym zgrozy podziwem.
Widziałem dzisiaj Ludusię z mojej klasy.
Doprowadził tym Ludusię do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudusiąObie z Ludusią postawiłyśmy na zmiany.
Powinnam jednak pojechać z Ludusią.
Oboje z Ludusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wymyśliłam z Ludusią nową zabawę.
Byliśmy z Ludusią na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudusiW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ludusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Ludusi.
Dobrze, że wspomniałeś o Ludusi.
Piszę o Ludusi.
Na koniec parę słów o Ludusi.

Wołacz:
(hej!)
LudusiuDzień dobry Ludusiu!
Dobranoc Ludusiu!
Hej Ludusiu!
Gdzie jesteś Ludusiu!?
Dobry wieczór Ludusiu!