Odmiana imienia Ludunia przez przypadki

Ludunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luduni

Celownik
(komu? czemu?):Luduni

Biernik
(kogo? co?):Ludunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Luduni

Wołacz
(hej!):Luduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LuduniaMam na imię Ludunia.
Na drugie imię mam Ludunia.
Co robi Ludunia?
Jeśli jednak przegrasz, Ludunia zostaje z nami.
Ludunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LuduniNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Luduni.
Luduni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Jadę do Luduni.
Na korytarzu blisko pokoju Luduni stało kilka osób.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Luduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LuduniDaję Luduni, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Luduni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Opowiedziałam Luduni o przykrości która mnie spotkała.
Luduni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Luduni coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
LudunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ludunię.
Patrzę na Ludunię i nic nie rozumiem.
Obserwuję Ludunię bardzo uważnie.
Ludunię zaświerzbiały ręce.
Sierżant wpatrywał się w Ludunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LuduniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ludunią.
Kasia z Ludunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Jadę na wycieczkę razem z Ludunią.
Zobacz wywiad z Ludunią oraz innymi uczestnikami finału.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ludunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LuduniCzasami myślę sobie o Luduni.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Luduni.
A o Luduni to i słowa rzec nie umiał.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Luduni.
Dyskutuję o Luduni.

Wołacz:
(hej!)
LuduniuDobry wieczór Luduniu!
Dziękuję Luduniu za rozmowę!
Luduniu! Gdzie jesteś?
Hej Luduniu!
Luduniu! Wróć do mnie!