Odmiana imienia Ludomirunia przez przypadki

Ludomirunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludomirunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludomiruni

Celownik
(komu? czemu?):Ludomiruni

Biernik
(kogo? co?):Ludomirunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludomirunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludomiruni

Wołacz
(hej!):Ludomiruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudomiruniaMa na imię Ludomirunia.
Dla mnie było już jasne, ze Ludomirunia umiera.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ludomirunia.
Ludomirunia nie umie śpiewać.
Ludomirunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudomiruniNie mogę się otrząsnąć po odejściu Ludomiruni.
W słuchawce usłyszałam głos Ludomiruni.
Postawa Ludomiruni była zupełnie inna.
Tata Ludomiruni sam opatrzył mi nogę.
Wysyłam list do Ludomiruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudomiruniLudomiruni włosy stanęły dęba na głowie.
Rozalia z troską przyglądała się Ludomiruni.
Ludomiruni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Ludomiruni coś się stało.
Ludomiruni przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
LudomirunięWidziałem dzisiaj Ludomirunię z mojej klasy.
Odprowadziłam Ludomirunię do wyjścia.
Lubię Ludomirunię.
Przeprosiłam Ludomirunię i poszłam dalej.
Patrzę na Ludomirunię i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudomiruniąWymyśliłam z Ludomirunią nową zabawę.
Jadę z Ludomirunią na dyskotekę.
Idę na spacer z Ludomirunią.
Razem z Ludomirunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Kasia z Ludomirunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudomiruniBardzo fajny blog o Ludomiruni.
Czasami myślę sobie o Ludomiruni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ludomiruni.
To jest pieśń o Ludomiruni.
Warto także pomyśleć chwilę o Ludomiruni.

Wołacz:
(hej!)
LudomiruniuLudomiruniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Ludomiruniu!
Gdzie jesteś Ludomiruniu!?
Ludomiruniu! Wróć do mnie!
Dziękuję Ludomiruniu za rozmowę!