Odmiana imienia Ludolf przez przypadki

Ludolf imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludolf

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludolfa

Celownik
(komu? czemu?):Ludolfowi

Biernik
(kogo? co?):Ludolfa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludolfem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludolfie

Wołacz
(hej!):Ludolfie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudolfLudolf nie umie grać na gitarze.
Ludolf wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ludolf.
Ludolf chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ludolf nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudolfaDziadek Ludolfa w tym czasie miał chorą rękę.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ludolfa.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Ludolfa.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Ludolfa.
Ręka Ludolfa uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudolfowiTen nie pozostał dłużny Ludolfowi.
Daję Ludolfowi, to co najlepsze we mnie.
Zerwał jabłko i podał je Ludolfowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Ludolfowi miłość.
Musiałam się zwierzyć Ludolfowi.

Biernik:
(kogo? co?)
LudolfaKacper patrzył na Ludolfa ze zdumieniem.
Przyniesiona przez Ludolfa kawa okazała się tą nieco gorszą.
Obserwuję Ludolfa bardzo uważnie.
Lubię Ludolfa.
Patrzy na Ludolfa wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudolfemDorota spotkała się z Ludolfem.
Razem z Ludolfem zrobiłyśmy obiad.
Jadę na wycieczkę razem z Ludolfem.
Idę na spacer z Ludolfem.
Obie z Ludolfem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudolfieDzisiaj chciałam napisać o Ludolfie.
Ten wiersz jest o Ludolfie.
Artykuł o Ludolfie wywołał burzę w mediach.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ludolfie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Ludolfie.

Wołacz:
(hej!)
LudolfieDobry wieczór Ludolfie!
Cześć Ludolfie!
Ludolfie! Gdzie jesteś?
Dobranoc Ludolfie!
Dziękuję Ludolfie za rozmowę!