Odmiana imienia Ludgarusia przez przypadki

Ludgarusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludgarusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludgarusi

Celownik
(komu? czemu?):Ludgarusi

Biernik
(kogo? co?):Ludgarusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludgarusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludgarusi

Wołacz
(hej!):Ludgarusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudgarusiaLudgarusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ludgarusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Ludgarusia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Ludgarusia.
Ludgarusia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudgarusiNajbardziej polubiłam ojca Ludgarusi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Ludgarusi.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Ludgarusi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Ludgarusi.
W słuchawce usłyszałam głos Ludgarusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudgarusiLudgarusi oczy błyszczą.
Napisałem wiersz dzięki Ludgarusi.
Zerwał jabłko i podał je Ludgarusi.
Kupiłem Ludgarusi magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Ludgarusi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
LudgarusięPoszłam dalej i wtedy poznałam Ludgarusię.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ludgarusię.
Czekałam na Ludgarusię w kawiarni.
Patrzył na Ludgarusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Kacper patrzył na Ludgarusię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudgarusiąPracuję z Ludgarusią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ludgarusią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ludgarusią na krytym basenie.
Obie z Ludgarusią postawiłyśmy na zmiany.
Dorota spotkała się z Ludgarusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudgarusiHipnotyzująca powieść o Ludgarusi i płatnym mordercy.
Pamiętajmy o Ludgarusi i jej rodzinie.
Czasami myślę sobie o Ludgarusi.
Na pewno słyszałyście o Ludgarusi.
Kilka słów od autora materiału o Ludgarusi.

Wołacz:
(hej!)
LudgarusiuHej Ludgarusiu!
Dobranoc Ludgarusiu!
Dobry wieczór Ludgarusiu!
Ludgarusiu! Wróć do mnie!
Ludgarusiu! Uważaj!