Odmiana imienia Ludgarunia przez przypadki

Ludgarunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludgarunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludgaruni

Celownik
(komu? czemu?):Ludgaruni

Biernik
(kogo? co?):Ludgarunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludgarunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludgaruni

Wołacz
(hej!):Ludgaruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudgaruniaLudgarunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Ludgarunia wyjdzie ze szpitala.
Na drugie imię mam Ludgarunia.
Mam na imię Ludgarunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Ludgarunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudgaruniByłam pełna uznania dla rozwoju Ludgaruni.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Ludgaruni.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Ludgaruni.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Ludgaruni.
Rodzina Ludgaruni wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudgaruniNapisałem wiersz dzięki Ludgaruni.
Chciałam szybko pochwalić się Ludgaruni.
Przyglądam się Ludgaruni.
Nie wiem, co powiedzieć Ludgaruni.
Oddaję Ludgaruni list.

Biernik:
(kogo? co?)
LudgarunięCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ludgarunię.
Chwyciła Ludgarunię za rękaw płaszcza.
W Ludgarunię nagle coś wstąpiło.
Kawę kupioną przez Ludgarunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Ludgarunię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudgaruniąA sytuacja z Ludgarunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ludgarunią.
Weekend spędzony z Ludgarunią był przesympatyczny.
Dwa dni temu miałam z Ludgarunią śmieszną przygodę.
Zostaliśmy z Ludgarunią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudgaruniPowoli spełniam swoje marzenia o Ludgaruni.
Kto dziś pamięta o Ludgaruni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Ludgaruni.
W powrotnej drodze myślał o Ludgaruni.
Marzę o Ludgaruni.

Wołacz:
(hej!)
LudgaruniuLudgaruniu! Uważaj!
Cześć Ludgaruniu!
Gdzie jesteś Ludgaruniu!?
Witaj Ludgaruniu!
Hej Ludgaruniu!