Jak odmienić imię Ludgarunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ludgarunia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Ludgarunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ludgarunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Ludgaruni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Ludgaruni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Ludgarunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Ludgarunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Ludgaruni.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Ludgaruniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ludgarunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Ludgarunia.