Odmiana imienia Lucjusia przez przypadki

Lucjusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lucjusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lucjusi

Celownik
(komu? czemu?):Lucjusi

Biernik
(kogo? co?):Lucjusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lucjusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lucjusi

Wołacz
(hej!):Lucjusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LucjusiaLucjusia ma katar i źle się czuje.
Lucjusia tego nie widzi.
Mam na imię Lucjusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Lucjusia.
Lucjusia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LucjusiOd razu zobaczyła ich mama Lucjusi.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Lucjusi.
Rodzina Lucjusi wyprowadziła się.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Lucjusi.
Uroda Lucjusi miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
LucjusiLucjusi włosy stanęły dęba na głowie.
Od początku próbujemy pomóc Lucjusi.
Zszedłem z drogi Lucjusi i usiadłem w fotelu.
Ja na pewno przekaże swój procent Lucjusi.
Słoik z kawą wyleciał Lucjusi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
LucjusięSpojrzałem znacząco na Lucjusię.
Lucjusię zaczęło to nieco irytować.
Lucjusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Doprowadził tym Lucjusię do stanu bliskiego apopleksji.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lucjusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LucjusiąŚpiewam z Lucjusią.
Zginął w pojedynku z Lucjusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lucjusią.
Byliśmy z Lucjusią na jarmarku.
Pracuję z Lucjusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LucjusiNa pewno słyszałyście o Lucjusi.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Lucjusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Lucjusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Lucjusi.
Przy Lucjusi zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
LucjusiuCześć Lucjusiu!
Lucjusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Lucjusiu!?
Dobranoc Lucjusiu!
Witaj Lucjusiu!