Odmiana imienia Luboszek przez przypadki

Luboszek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Luboszek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luboszka

Celownik
(komu? czemu?):Luboszkowi

Biernik
(kogo? co?):Luboszka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Luboszkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Luboszku

Wołacz
(hej!):Luboszku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LuboszekJutro Luboszek wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Luboszek.
Dziś Luboszek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ma na imię Luboszek.
Luboszek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LuboszkaW domu babci Luboszka od zawsze stał stary zegar.
Pożyczę od Luboszka samochód i możemy jechać.
Tymczasem zauważyłam wpis Luboszka kilka dni temu.
Muszę pochwalić pomysł Luboszka.
Uroda Luboszka miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
LuboszkowiLuboszkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Luboszkowi.
Daję Luboszkowi, to co najlepsze we mnie.
Co tej Luboszkowi po głowie chodzi?
Tym razem nie damy Luboszkowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
LuboszkaLuboszka znalazłam w recepcji hotelu.
Nieśmiało gładzi Luboszka po włosach.
W Luboszka nagle coś wstąpiło.
Spotkałam Luboszka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kawę kupioną przez Luboszka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LuboszkiemZostaliśmy z Luboszkiem w salonie sami.
Ja z Luboszkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Weekend spędzony z Luboszkiem był przesympatyczny.
Tym razem korespondowałam z Luboszkiem.
Dwa dni temu miałam z Luboszkiem śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LuboszkuZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Luboszku.
Kto dziś pamięta o Luboszku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Luboszku.
Piszę o Luboszku.
W powrotnej drodze myślał o Luboszku.

Wołacz:
(hej!)
LuboszkuHej Luboszku!
Dzień dobry Luboszku!
Luboszku! Uważaj!
Luboszku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Luboszku!