Odmiana imienia Lubomusia przez przypadki

Lubomusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubomusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubomusi

Celownik
(komu? czemu?):Lubomusi

Biernik
(kogo? co?):Lubomusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubomusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubomusi

Wołacz
(hej!):Lubomusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubomusiaDla mnie było już jasne, ze Lubomusia umiera.
Lubomusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Moje drugie imię to właśnie Lubomusia.
Za chwilę wróci Lubomusia z lasu.
Jak już wiecie mam na imię Lubomusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubomusiLubomusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie lubię Lubomusi.
W słuchawce usłyszałam głos Lubomusi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Lubomusi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Lubomusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubomusiOpowiadam Lubomusi o swoich zainteresowaniach.
Ten nie pozostał dłużny Lubomusi.
Zostawiam Lubomusi karteczkę i już mnie nie ma.
Lubomusi włosy stanęły dęba na głowie.
Opowiedziałam Lubomusi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
LubomusięPrzed wejściem spotkaliśmy Lubomusię.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Lubomusię.
Czekałam na Lubomusię w kawiarni.
Doprowadził tym Lubomusię do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzał na Lubomusię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubomusiąRazem z Lubomusią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Przez chwilę oboje z Lubomusią patrzyli na siebie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Lubomusią na krytym basenie.
Byliśmy z Lubomusią na jarmarku.
Siedzieliśmy z Lubomusią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubomusiPiszę o Lubomusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Lubomusi.
Na koniec parę słów o Lubomusi.
W powrotnej drodze myślał o Lubomusi.
Myślę o Lubomusi.

Wołacz:
(hej!)
LubomusiuLubomusiu! Gdzie jesteś?
Lubomusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Lubomusiu!
Cześć Lubomusiu!
Lubomusiu! Uważaj!