Odmiana imienia Lubartek przez przypadki

Lubartek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubartek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubartka

Celownik
(komu? czemu?):Lubartkowi

Biernik
(kogo? co?):Lubartka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubartkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubartku

Wołacz
(hej!):Lubartku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubartekDla mnie było już jasne, ze Lubartek umiera.
Moje drugie imię to właśnie Lubartek.
Dobrze, że Lubartek grzecznie śpi.
Lubartek chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Lubartek już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubartkaUroda Lubartka miała potężną moc.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Lubartka.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Lubartka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Lubartka.
Póki co dodaję zdjęcia Lubartka z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubartkowiZostawiam Lubartkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Napisałem wiersz dzięki Lubartkowi.
Chciałam szybko pochwalić się Lubartkowi.
Dzięki Lubartkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Lubartkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
LubartkaSpojrzał na Lubartka z zaciekawieniem.
Widziałem dzisiaj Lubartka z mojej klasy.
W Lubartka nagle coś wstąpiło.
Lubartka zaczęło to nieco irytować.
Postaram się namówić Lubartka na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubartkiemSiedzieliśmy z Lubartkiem na kanapie.
Wymyśliłam z Lubartkiem nową zabawę.
Weekend spędzony z Lubartkiem był przesympatyczny.
Zginął w pojedynku z Lubartkiem.
Pracuję razem z Lubartkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubartkuNiestety, nie umiała zapomnieć o Lubartku.
Dziś napiszę o Lubartku.
Dyskutuję o Lubartku.
Mamrotał coś o Lubartku, gdy podtrzymywał się ściany.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Lubartku.

Wołacz:
(hej!)
LubartkuGdzie jesteś Lubartku!?
Dziękuję Lubartku za rozmowę!
Lubartku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Lubartku!
Lubartku! Gdzie jesteś?