Odmiana imienia Linus przez przypadki

Linus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Linus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Linusa

Celownik
(komu? czemu?):Linusowi

Biernik
(kogo? co?):Linusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Linusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Linusie

Wołacz
(hej!):Linusie!

Przykłady odmiany imienia Linus” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Linus

Linus chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Linus z lasu.
Dobrze, że Linus grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Linus.
Linus wraca do domu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Linusa

Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Linusa.
Zbieramy na nowy wózek dla Linusa.
Jadę do Linusa.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Linusa.
Pożyczę od Linusa samochód i możemy jechać.

Celownik (komu? czemu?): Linusowi

Zostawiam Linusowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Linusowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oddaję Linusowi list.
Linusowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Mama przyznała rację Linusowi.

Biernik (kogo? co?): Linusa

Doprowadził tym Linusa do stanu bliskiego apopleksji.
Lubię Linusa.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Linusa.
Spojrzałam na Linusa w wymownym geście.
Spojrzałem znacząco na Linusa.

Narzędnik (z kim? z czym?): Linusem

Byliśmy z Linusem na jarmarku.
Idę na spacer z Linusem.
Przez chwilę oboje z Linusem patrzyli na siebie.
Sprzątam pokój razem z Linusem.
Śpiewam z Linusem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Linusie

Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Linusie.
Dobrze, że wspomniałeś o Linusie.
Warto także pomyśleć chwilę o Linusie.
Pamiętajmy o Linusie i jej rodzinie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Linusie.

Wołacz (hej!): Linusie

Dzień dobry Linusie!
Linusie! Gdzie jesteś?
Hej Linusie!
Witaj Linusie!
Linusie! Wróć do mnie!