Odmiana imienia Linus przez przypadki

Linus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Linus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Linusa

Celownik
(komu? czemu?):Linusowi

Biernik
(kogo? co?):Linusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Linusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Linusie

Wołacz
(hej!):Linusie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LinusLinus chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Linus z lasu.
Dobrze, że Linus grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Linus.
Linus wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LinusaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Linusa.
Zbieramy na nowy wózek dla Linusa.
Jadę do Linusa.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Linusa.
Pożyczę od Linusa samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
LinusowiZostawiam Linusowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Linusowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oddaję Linusowi list.
Linusowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Mama przyznała rację Linusowi.

Biernik:
(kogo? co?)
LinusaDoprowadził tym Linusa do stanu bliskiego apopleksji.
Lubię Linusa.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Linusa.
Spojrzałam na Linusa w wymownym geście.
Spojrzałem znacząco na Linusa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LinusemByliśmy z Linusem na jarmarku.
Idę na spacer z Linusem.
Przez chwilę oboje z Linusem patrzyli na siebie.
Sprzątam pokój razem z Linusem.
Śpiewam z Linusem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LinusiePomyśl nad tym, co napisałam ci o Linusie.
Dobrze, że wspomniałeś o Linusie.
Warto także pomyśleć chwilę o Linusie.
Pamiętajmy o Linusie i jej rodzinie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Linusie.

Wołacz:
(hej!)
LinusieDzień dobry Linusie!
Linusie! Gdzie jesteś?
Hej Linusie!
Witaj Linusie!
Linusie! Wróć do mnie!