Odmiana imienia Licerusia przez przypadki

Licerusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Licerusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Licerusi

Celownik
(komu? czemu?):Licerusi

Biernik
(kogo? co?):Licerusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Licerusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Licerusi

Wołacz
(hej!):Licerusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LicerusiaDobrze, że Licerusia grzecznie śpi.
Licerusia ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Licerusia zostaje z nami.
Co robi Licerusia?
Licerusia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LicerusiByłam pełna uznania dla rozwoju Licerusi.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Licerusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Licerusi.
Tata Licerusi poszedł otworzyć drzwi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Licerusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LicerusiLicerusi włosy stanęły dęba na głowie.
Rozalia z troską przyglądała się Licerusi.
Musiałam się zwierzyć Licerusi.
Dzięki Licerusi święta nabrały nowego wymiaru.
Napisałem wiersz dzięki Licerusi.

Biernik:
(kogo? co?)
LicerusięPatrzy na Licerusię wyczekująco.
Spojrzałem znacząco na Licerusię.
Przed sesją zapytałam Licerusię co lubi.
Odprowadziłam Licerusię do wyjścia.
Pożegnali w końcu Licerusię i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LicerusiąObie z Licerusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Śpiewam z Licerusią.
Razem z Licerusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Jadę z Licerusią na dyskotekę.
Razem z Licerusią podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LicerusiZwiązana jest z nią legenda o Licerusi.
Kiedyś tam chciałam napisać o Licerusi.
Ten wiersz jest o Licerusi.
Mówimy tu oczywiście o Licerusi.
No a teraz trochę więcej o Licerusi.

Wołacz:
(hej!)
LicerusiuGdzie jesteś Licerusiu!?
Dziękuję Licerusiu za rozmowę!
Dzień dobry Licerusiu!
Witaj Licerusiu!
Dobranoc Licerusiu!