Odmiana imienia Lenartek przez przypadki

Lenartek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lenartek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lenartka

Celownik
(komu? czemu?):Lenartkowi

Biernik
(kogo? co?):Lenartka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lenartkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lenartku

Wołacz
(hej!):Lenartku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LenartekLenartek nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Lenartek zostaje z nami.
Dopiero do mnie dotarło, że Lenartek już tu jest.
Na drugie imię mam Lenartek.
Gdzie jest Lenartek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LenartkaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Lenartka.
Piszę list do Lenartka.
Tym razem prezentujemy wystawę Lenartka.
Zaproszenia na urodziny Lenartka są gotowe.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Lenartka.

Celownik:
(komu? czemu?)
LenartkowiMusiałam się zwierzyć Lenartkowi.
Dzięki Lenartkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Korzysta z okazji, by wyznać Lenartkowi miłość.
Kupiłem Lenartkowi magnes na lodówkę.
Lenartkowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
LenartkaSpojrzałem znacząco na Lenartka.
Lenartka znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzał na Lenartka i uśmiechnął się.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Lenartka.
Popatrzyłam na Lenartka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LenartkiemŚpiewam z Lenartkiem.
Zostaliśmy z Lenartkiem w salonie sami.
Rozmawiam z Lenartkiem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Lenartkiem.
Powinnam jednak pojechać z Lenartkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LenartkuKilka słów od autora materiału o Lenartku.
Mamrotał coś o Lenartku, gdy podtrzymywał się ściany.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Lenartku.
Związana jest z nią legenda o Lenartku.
Na koniec parę słów o Lenartku.

Wołacz:
(hej!)
LenartkuGdzie jesteś Lenartku!?
Dziękuję Lenartku za rozmowę!
Lenartku! Wróć do mnie!
Witaj Lenartku!
Dobranoc Lenartku!