Odmiana imienia Lenart przez przypadki

Lenart imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lenart

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lenarta

Celownik
(komu? czemu?):Lenartowi

Biernik
(kogo? co?):Lenarta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lenartem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lenarcie

Wołacz
(hej!):Lenarcie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LenartLenart nie umie grać na gitarze.
W domu Lenart często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Lenart.
Ma na imię Lenart.
Moje drugie imię to właśnie Lenart.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LenartaSzkoda że Lenarta prawie że w ogóle nie ma.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Lenarta.
Serce Lenarta stanęło na moment.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Lenarta.
Muszę pochwalić pomysł Lenarta.

Celownik:
(komu? czemu?)
LenartowiCo tej Lenartowi po głowie chodzi?
Oddaję Lenartowi list.
Słoik z kawą wyleciał Lenartowi z rąk.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Lenartowi.
Tego Lenartowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
LenartaSpojrzał na Lenarta z zaciekawieniem.
Przyniesiona przez Lenarta kawa okazała się tą nieco gorszą.
Przed wejściem spotkaliśmy Lenarta.
Przed sesją zapytałam Lenarta co lubi.
Patrzył na Lenarta wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LenartemSiedzieliśmy z Lenartem na kanapie.
Razem z Lenartem zrobiłyśmy obiad.
Razem z Lenartem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Razem z Lenartem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Lenartem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LenarcieWięcej o Lenarcie znajdziecie na naszej stronie.
Dzisiaj chciałam napisać o Lenarcie.
No a teraz trochę więcej o Lenarcie.
Wspominam o Lenarcie.
Czasami myślę sobie o Lenarcie.

Wołacz:
(hej!)
LenarcieDzień dobry Lenarcie!
Dobry wieczór Lenarcie!
Lenarcie! Uważaj!
Lenarcie! Wróć do mnie!
Hej Lenarcie!