Odmiana imienia Laurusia przez przypadki

Laurusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laurusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Laurusi

Celownik
(komu? czemu?):Laurusi

Biernik
(kogo? co?):Laurusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laurusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Laurusi

Wołacz
(hej!):Laurusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LaurusiaNa drugie imię mam Laurusia.
Ma na imię Laurusia.
Laurusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Laurusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś Laurusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LaurusiDziadek Laurusi w tym czasie miał chorą rękę.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Laurusi.
Nie lubię Laurusi.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Laurusi słychać.
Specjalnością Laurusi jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
LaurusiDopiero teraz zrozumiałem, że Laurusi coś się stało.
Zostawiam Laurusi karteczkę i już mnie nie ma.
Napisałem wiersz dzięki Laurusi.
Opowiadam Laurusi o swoich zainteresowaniach.
Ten nie pozostał dłużny Laurusi.

Biernik:
(kogo? co?)
LaurusięO jego personalia miałam spytać Laurusię prywatnie.
W końcu obudzili Laurusię, żeby ich ratował.
Widziałem dzisiaj Laurusię z mojej klasy.
Laurusię zaczęło to nieco irytować.
W Laurusię nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LaurusiąJa z Laurusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Wczoraj wracamy z Laurusią od lekarza.
Wymyśliłam z Laurusią nową zabawę.
Zginął w pojedynku z Laurusią.
Weekend spędzony z Laurusią był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LaurusiTej nocy po raz pierwszy śniłam o Laurusi.
Powoli spełniam swoje marzenia o Laurusi.
Mowa oczywiście o Laurusi.
Chciałbym być teraz przy Laurusi.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Laurusi.

Wołacz:
(hej!)
LaurusiuLaurusiu! Uważaj!
Dobranoc Laurusiu!
Dziękuję Laurusiu za rozmowę!
Witaj Laurusiu!
Gdzie jesteś Laurusiu!?