Odmiana imienia Laurulka przez przypadki

Laurulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laurulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Laurulki

Celownik
(komu? czemu?):Laurulce

Biernik
(kogo? co?):Laurulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laurulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Laurulce

Wołacz
(hej!):Laurulko!

Przykłady odmiany imienia Laurulka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Laurulka

Na drugie imię mam Laurulka.
Gdzie jest Laurulka?
Jeśli jednak przegrasz, Laurulka zostaje z nami.
Jak już wiecie mam na imię Laurulka.
Laurulka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz (kogo? czego?): Laurulki

Pożyczę od Laurulki samochód i możemy jechać.
Tata Laurulki sam opatrzył mi nogę.
Zostało sto dni do narodzin Laurulki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Laurulki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Laurulki.

Celownik (komu? czemu?): Laurulce

Tego Laurulce było już za wiele.
Mama przyznała rację Laurulce.
Musiałam się zwierzyć Laurulce.
Powiedz wszystkim i Laurulce, że nic mi nie jest.
Laurulce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik (kogo? co?): Laurulkę

Na Laurulkę spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Laurulkę do wyjścia.
Kacper patrzył na Laurulkę ze zdumieniem.
Spojrzała na Laurulkę jeszcze raz.
W Laurulkę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik (z kim? z czym?): Laurulką

Ja z Laurulką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Laurulką na dyskotekę.
Dorota spotkała się z Laurulką.
Siedzieliśmy z Laurulką na ławce w parku.
Weekend spędzony z Laurulką był przesympatyczny.

Miejscownik (o kim? o czym?): Laurulce

Piszę o Laurulce.
Na pewno słyszałyście o Laurulce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Laurulce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Laurulce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Laurulce.

Wołacz (hej!): Laurulko

Dziękuję Laurulko za rozmowę!
Gdzie jesteś Laurulko!?
Laurulko! Uważaj!
Dzień dobry Laurulko!
Cześć Laurulko!