Odmiana imienia Laureńka przez przypadki

Laureńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laureńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Laureńki

Celownik
(komu? czemu?):Laureńce

Biernik
(kogo? co?):Laureńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laureńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Laureńce

Wołacz
(hej!):Laureńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LaureńkaLaureńka chce pójść ze mną na spacer.
Jutro Laureńka wyjdzie ze szpitala.
Laureńka ma katar i źle się czuje.
Laureńka nie umie śpiewać.
Mam na imię Laureńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LaureńkiPożyczę od Laureńki samochód i możemy jechać.
Zostało sto dni do narodzin Laureńki.
Postawa Laureńki była zupełnie inna.
Tata Laureńki sam opatrzył mi nogę.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Laureńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
LaureńceOddaję Laureńce list.
Opowiedziałam Laureńce o przykrości która mnie spotkała.
Rozalia z troską przyglądała się Laureńce.
Laureńce wpadły w ucho słowa piosenki.
Ja na pewno przekaże swój procent Laureńce.

Biernik:
(kogo? co?)
LaureńkęWidziałem dzisiaj Laureńkę z mojej klasy.
Postaram się namówić Laureńkę na spacer.
Przeprosiłam Laureńkę i poszłam dalej.
Czekałam na Laureńkę w kawiarni.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Laureńkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LaureńkąWymyśliłam z Laureńką nową zabawę.
Pracuję razem z Laureńką.
Razem z Laureńką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Laureńką na krytym basenie.
A sytuacja z Laureńką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LaureńcePamiętajmy o Laureńce i jej rodzinie.
Teraz chcę napisać parę słów o Laureńce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Laureńce.
Piszę o Laureńce.
Dobrze, że wspomniałeś o Laureńce.

Wołacz:
(hej!)
LaureńkoLaureńko! Uważaj!
Laureńko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Laureńko za rozmowę!
Gdzie jesteś Laureńko!?
Witaj Laureńko!