Odmiana imienia Laureńka przez przypadki

Laureńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laureńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Laureńce

Biernik
(kogo? co?):Laureńce

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laureńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Laureńkę!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LaureńkaLaureńka chce pójść ze mną na spacer.
Jutro Laureńka wyjdzie ze szpitala.
Laureńka ma katar i źle się czuje.
Laureńka nie umie śpiewać.
Mam na imię Laureńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Pożyczę od samochód i możemy jechać.
Zostało sto dni do narodzin .
Postawa była zupełnie inna.
Tata sam opatrzył mi nogę.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz .

Celownik:
(komu? czemu?)
LaureńceOddaję Laureńce list.
Opowiedziałam Laureńce o przykrości która mnie spotkała.
Rozalia z troską przyglądała się Laureńce.
Laureńce wpadły w ucho słowa piosenki.
Ja na pewno przekaże swój procent Laureńce.

Biernik:
(kogo? co?)
LaureńceWidziałem dzisiaj Laureńce z mojej klasy.
Postaram się namówić Laureńce na spacer.
Przeprosiłam Laureńce i poszłam dalej.
Czekałam na Laureńce w kawiarni.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Laureńce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LaureńkąWymyśliłam z Laureńką nową zabawę.
Pracuję razem z Laureńką.
Razem z Laureńką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Laureńką na krytym basenie.
A sytuacja z Laureńką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Pamiętajmy o i jej rodzinie.
Teraz chcę napisać parę słów o .
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o .
Piszę o .
Dobrze, że wspomniałeś o .

Wołacz:
(hej!)
LaureńkęLaureńkę! Uważaj!
Laureńkę! Gdzie jesteś?
Dziękuję Laureńkę za rozmowę!
Gdzie jesteś Laureńkę!?
Witaj Laureńkę!