Odmiana imienia Kwirunia przez przypadki

Kwirunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kwirunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kwiruni

Celownik
(komu? czemu?):Kwiruni

Biernik
(kogo? co?):Kwirunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kwirunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kwiruni

Wołacz
(hej!):Kwiruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KwiruniaAutorem niniejszego tekstu jest Kwirunia.
Kwirunia chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Kwirunia już tu jest.
Kwirunia ma katar i źle się czuje.
Kwirunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KwiruniRodzina Kwiruni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Kwiruni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Kwiruni.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Kwiruni.
Przedwczoraj były urodziny Kwiruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
KwiruniKwiruni oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Kwiruni.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kwiruni coś się stało.
Oczywiście każdy przyzna rację Kwiruni.
Coś muszę Kwiruni powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
KwirunięW końcu obudzili Kwirunię, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Kwirunię.
Nieśmiało gładzi Kwirunię po włosach.
Lubię Kwirunię.
Patrzy na Kwirunię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KwiruniąWczoraj wracamy z Kwirunią od lekarza.
Sprzątam pokój z Kwirunią.
Ja z Kwirunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Idę na spacer z Kwirunią.
Obie z Kwirunią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KwiruniPrzygotowuje książkę o Kwiruni.
Rozmawiam o Kwiruni.
Pamiętajmy o Kwiruni i jej rodzinie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Kwiruni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Kwiruni.

Wołacz:
(hej!)
KwiruniuGdzie jesteś Kwiruniu!?
Dobry wieczór Kwiruniu!
Kwiruniu! Uważaj!
Dzień dobry Kwiruniu!
Dziękuję Kwiruniu za rozmowę!