Odmiana imienia Kwintusek przez przypadki

Kwintusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kwintusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kwintuska

Celownik
(komu? czemu?):Kwintuskowi

Biernik
(kogo? co?):Kwintuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kwintuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kwintusku

Wołacz
(hej!):Kwintusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KwintusekKwintusek chce pójść ze mną na spacer.
Kwintusek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Kwintusek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Kwintusek nie wiedziałyśmy, co robić.
Kwintusek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KwintuskaByłam pełna uznania dla rozwoju Kwintuska.
W domu babci Kwintuska od zawsze stał stary zegar.
Przez cały dzień czułam wzrok Kwintuska na sobie.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Kwintuska.
Szkoda że Kwintuska prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
KwintuskowiDzięki Kwintuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Proszę Kwintuskowi nie dokuczać!
Rozalia z troską przyglądała się Kwintuskowi.
Napisałem wiersz dzięki Kwintuskowi.
Tym razem nie damy Kwintuskowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
KwintuskaSpojrzał na Kwintuska z zaciekawieniem.
Nieśmiało gładzi Kwintuska po włosach.
Pożegnali w końcu Kwintuska i wyszli razem.
Spojrzałam na Kwintuska w wymownym geście.
Chwyciła Kwintuska za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KwintuskiemSiedzieliśmy z Kwintuskiem na kanapie.
Ja z Kwintuskiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Kwintuskiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Sprzątam pokój razem z Kwintuskiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kwintuskiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KwintuskuKiedyś chciałam napisać o Kwintusku.
Chciałbym być teraz przy Kwintusku.
Rozmawiam o Kwintusku.
Marzę o Kwintusku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Kwintusku.

Wołacz:
(hej!)
KwintuskuGdzie jesteś Kwintusku!?
Hej Kwintusku!
Dobry wieczór Kwintusku!
Kwintusku! Wróć do mnie!
Dziękuję Kwintusku za rozmowę!