Odmiana imienia Kwintus przez przypadki

Kwintus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kwintus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kwintusa

Celownik
(komu? czemu?):Kwintusowi

Biernik
(kogo? co?):Kwintusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kwintusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kwintusie

Wołacz
(hej!):Kwintusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KwintusMam na imię Kwintus.
Dziś Kwintus ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Kwintus tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Kwintus już tu jest.
Kwintus nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KwintusaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Kwintusa.
Zostało sto dni do narodzin Kwintusa.
Póki co dodaję zdjęcia Kwintusa z wakacji.
Na korytarzu blisko pokoju Kwintusa stało kilka osób.
Jadę do Kwintusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
KwintusowiTen nie pozostał dłużny Kwintusowi.
Kto wie, może Kwintusowi wyjdzie do na dobre.
Kwintusowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zaproponowałem Kwintusowi dwa tematy.
Napisałem wiersz dzięki Kwintusowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KwintusaSpotkałam Kwintusa w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Patrzył na Kwintusa wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Chwyciła Kwintusa za rękaw płaszcza.
Nieśmiało gładzi Kwintusa po włosach.
Spojrzałam na Kwintusa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KwintusemTym razem korespondowałam z Kwintusem.
Obie z Kwintusem postawiłyśmy na zmiany.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kwintusem.
Ja z Kwintusem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Sprzątam pokój z Kwintusem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KwintusieKiedyś tam chciałam napisać o Kwintusie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kwintusie.
Przez chwilę pomyślałam o Kwintusie.
Teraz chcę napisać parę słów o Kwintusie.
Warto także pomyśleć chwilę o Kwintusie.

Wołacz:
(hej!)
KwintusieKwintusie! Wróć do mnie!
Dobranoc Kwintusie!
Cześć Kwintusie!
Hej Kwintusie!
Dobry wieczór Kwintusie!