Odmiana imienia Kumi przez przypadki

Kumi imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kumi

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kumiego

Celownik
(komu? czemu?):Kumiemu

Biernik
(kogo? co?):Kumiego

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kumim

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kumim

Wołacz
(hej!):Kumi!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KumiZa chwilę wróci Kumi z lasu.
Kumi ma katar i źle się czuje.
Kumi chce pójść ze mną na spacer.
W domu Kumi często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Kumi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KumiegoKumiego siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Kumiego.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Kumiego.
Tata Kumiego sam opatrzył mi nogę.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Kumiego.

Celownik:
(komu? czemu?)
KumiemuTen nie pozostał dłużny Kumiemu.
Dzięki Kumiemu mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Coś muszę Kumiemu powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Kumiemu.
Korzysta z okazji, by wyznać Kumiemu miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
KumiegoPatrzył na Kumiego wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Kumiego jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Postaram się namówić Kumiego na spacer.
Spojrzał na Kumiego i uśmiechnął się.
Kawę kupioną przez Kumiego wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KumimObie z Kumim postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Kumim.
Pracuję razem z Kumim.
Rozmawiam z Kumim.
Dwa dni temu miałam z Kumim śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KumimDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Kumim.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Kumim.
Marzę o Kumim.
Dzisiaj chciałam napisać o Kumim.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Kumim.

Wołacz:
(hej!)
KumiGdzie jesteś Kumi!?
Dobranoc Kumi!
Kumi! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Kumi!
Dziękuję Kumi za rozmowę!