Odmiana imienia Kuźma przez przypadki

Kuźma imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kuźma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kuźmy

Celownik
(komu? czemu?):Kuźmie

Biernik
(kogo? co?):Kuźmę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kuźmą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kuźmie

Wołacz
(hej!):Kuźmo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KuźmaZa chwilę wróci Kuźma z lasu.
Dopiero do mnie dotarło, że Kuźma już tu jest.
Kuźma odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Kuźma.
Kuźma tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KuźmyPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Kuźmy.
Szkoda że Kuźmy prawie że w ogóle nie ma.
Przyglądałam się dłoniom Kuźmy.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Kuźmy.
Zaproszenia na urodziny Kuźmy są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
KuźmieKuźmie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Korzysta z okazji, by wyznać Kuźmie miłość.
Oddaję Kuźmie list.
Daję Kuźmie, to co najlepsze we mnie.
Kuźmie udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
KuźmęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Kuźmę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Kuźmę.
Spojrzałam na Kuźmę.
Sierżant wpatrywał się w Kuźmę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzył na Kuźmę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KuźmąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Kuźmą.
Pracuję z Kuźmą.
Sprzątam pokój z Kuźmą.
Refleksyjnie po spotkaniu z Kuźmą.
Obie z Kuźmą postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KuźmieKiedyś chciałam napisać o Kuźmie.
Piszę o Kuźmie.
Dzisiaj chciałam napisać o Kuźmie.
Dyskutuję o Kuźmie.
Myślał o Kuźmie i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
KuźmoHej Kuźmo!
Kuźmo! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Kuźmo!
Kuźmo! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Kuźmo!?