Odmiana imienia Ksawerka przez przypadki

Ksawerka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ksawerka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ksawerki

Celownik
(komu? czemu?):Ksawerce

Biernik
(kogo? co?):Ksawerkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ksawerką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ksawerce

Wołacz
(hej!):Ksawerko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KsawerkaKsawerka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ksawerka tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Ksawerka.
Ksawerka nie umie śpiewać.
Dobrze, że Ksawerka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KsawerkiPiszę list do Ksawerki.
Dla Ksawerki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Najbardziej polubiłam ojca Ksawerki.
Rodzina Ksawerki wyprowadziła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Ksawerki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KsawerceSłoik z kawą wyleciał Ksawerce z rąk.
Dzięki Ksawerce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Ksawerce i usiadłem w fotelu.
Ksawerce wpadły w ucho słowa piosenki.
Ten nie pozostał dłużny Ksawerce.

Biernik:
(kogo? co?)
KsawerkęZdjęcie przesłane przez Ksawerkę.
Obserwuję Ksawerkę bardzo uważnie.
Widziałem dzisiaj Ksawerkę z mojej klasy.
Spojrzał na Ksawerkę i uśmiechnął się.
Patrzył na Ksawerkę z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KsawerkąZostanę tu tylko z Ksawerką i chłopakami.
Jadę na wycieczkę razem z Ksawerką.
Wymyśliłam z Ksawerką nową zabawę.
Rozmawiam z Ksawerką.
Oboje z Ksawerką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KsawerceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Ksawerce.
Dobrze, że wspomniałeś o Ksawerce.
Myślałam cały czas tylko o Ksawerce.
Hipnotyzująca powieść o Ksawerce i płatnym mordercy.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ksawerce.

Wołacz:
(hej!)
KsawerkoDziękuję Ksawerko za rozmowę!
Ksawerko! Wróć do mnie!
Ksawerko! Uważaj!
Dzień dobry Ksawerko!
Dobry wieczór Ksawerko!