Odmiana imienia Krzysztusia przez przypadki

Krzysztusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krzysztusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krzysztusi

Celownik
(komu? czemu?):Krzysztusi

Biernik
(kogo? co?):Krzysztusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krzysztusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krzysztusi

Wołacz
(hej!):Krzysztusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrzysztusiaZa chwilę wróci Krzysztusia z lasu.
Ja i Krzysztusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Krzysztusia.
Jutro Krzysztusia wyjdzie ze szpitala.
Krzysztusia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrzysztusiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Krzysztusi.
Przed domem Krzysztusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tym razem prezentujemy wystawę Krzysztusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Krzysztusi.
Nie ma Krzysztusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrzysztusiPrzyglądam się Krzysztusi.
Ten nie pozostał dłużny Krzysztusi.
Mam nadzieję, że Krzysztusi również się podoba.
Dzięki Krzysztusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Krzysztusi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
KrzysztusięPrzed sesją zapytałam Krzysztusię co lubi.
Postaram się namówić Krzysztusię na spacer.
Zdjęcie przesłane przez Krzysztusię.
Podchodzi, całuje Krzysztusię i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Krzysztusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrzysztusiąRazem z Krzysztusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję razem z Krzysztusią.
Zostanę tu tylko z Krzysztusią i chłopakami.
Oboje z Krzysztusią wybuchliśmy śmiechem.
Sprzątam pokój z Krzysztusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrzysztusiTej nocy po raz pierwszy śniłam o Krzysztusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Krzysztusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Krzysztusi.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Krzysztusi.
Myślę o Krzysztusi.

Wołacz:
(hej!)
KrzysztusiuDziękuję Krzysztusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Krzysztusiu!
Krzysztusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Krzysztusiu!?
Hej Krzysztusiu!