Odmiana imienia Krzesądek przez przypadki

Krzesądek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krzesądek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krzesądka

Celownik
(komu? czemu?):Krzesądkowi

Biernik
(kogo? co?):Krzesądka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krzesądkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krzesądku

Wołacz
(hej!):Krzesądku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrzesądekJeśli jednak przegrasz, Krzesądek zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Krzesądek.
Jutro Krzesądek wyjdzie ze szpitala.
Krzesądek nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Krzesądek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrzesądkaJadę do Krzesądka.
Tata Krzesądka sam opatrzył mi nogę.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Krzesądka.
Rodzina Krzesądka zginęła w wypadku samochodowym.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Krzesądka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrzesądkowiOddaję Krzesądkowi list.
Dzięki Krzesądkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zaproponowałem Krzesądkowi dwa tematy.
Kto wie, może Krzesądkowi wyjdzie do na dobre.
Zszedłem z drogi Krzesądkowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KrzesądkaPożegnali w końcu Krzesądka i wyszli razem.
Spoglądam na Krzesądka.
Patrzę na Krzesądka i nic nie rozumiem.
Patrzył na Krzesądka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Krzesądka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrzesądkiemRazem z Krzesądkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Krzesądkiem.
Kasia z Krzesądkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Obie z Krzesądkiem postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Krzesądkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrzesądkuAnna sama już nie wie, co myśleć o Krzesądku.
To jest pieśń o Krzesądku.
Rozmawiam o Krzesądku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Krzesądku.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Krzesądku.

Wołacz:
(hej!)
KrzesądkuKrzesądku! Uważaj!
Krzesądku! Gdzie jesteś?
Hej Krzesądku!
Dobranoc Krzesądku!
Dziękuję Krzesądku za rozmowę!