Odmiana imienia Krzesąd przez przypadki

Krzesąd imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krzesąd

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krzesąda

Celownik
(komu? czemu?):Krzesądowi

Biernik
(kogo? co?):Krzesąda

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krzesądem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krzesądzie

Wołacz
(hej!):Krzesądzie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrzesądDla mnie było już jasne, ze Krzesąd umiera.
Moje drugie imię to właśnie Krzesąd.
Krzesąd tego nie widzi.
Krzesąd wraca do domu.
Dziś Krzesąd ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrzesądaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Krzesąda.
Dziadek Krzesąda w tym czasie miał chorą rękę.
Zostało sto dni do narodzin Krzesąda.
Pożyczę od Krzesąda samochód i możemy jechać.
Specjalnością Krzesąda jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrzesądowiOpowiadam Krzesądowi o swoich zainteresowaniach.
Coś muszę Krzesądowi powiedzieć, stoi i czeka.
Tego Krzesądowi było już za wiele.
Dzięki Krzesądowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Krzesądowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
KrzesądaPoszłam dalej i wtedy poznałam Krzesąda.
Postaram się namówić Krzesąda na spacer.
Odprowadziłam Krzesąda do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Krzesąda.
Widzę Krzesąda.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrzesądemPracuję z Krzesądem.
Pracuję razem z Krzesądem.
Jadę z Krzesądem na dyskotekę.
Razem z Krzesądem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Wieczorem z Krzesądem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrzesądziePrzy Krzesądzie zapomniałem o wszystkim.
Dobrze, że wspomniałeś o Krzesądzie.
Dyskutuję o Krzesądzie.
Ten wiersz jest o Krzesądzie.
Rozmawiam o Krzesądzie.

Wołacz:
(hej!)
KrzesądzieKrzesądzie! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Krzesądzie!
Dobry wieczór Krzesądzie!
Cześć Krzesądzie!
Dziękuję Krzesądzie za rozmowę!