Odmiana imienia Krystunia przez przypadki

Krystunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krystunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krystuni

Celownik
(komu? czemu?):Krystuni

Biernik
(kogo? co?):Krystunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krystunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krystuni

Wołacz
(hej!):Krystuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrystuniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Krystunia.
Krystunia ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Krystunia.
W domu Krystunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Krystunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrystuniSzukałem linków do strony Krystuni.
Dziadek Krystuni w tym czasie miał chorą rękę.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Krystuni.
Rodzina Krystuni zginęła w wypadku samochodowym.
Przez cały dzień czułam wzrok Krystuni na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrystuniTen nie pozostał dłużny Krystuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Krystuni.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Krystuni.
Krystuni włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Krystuni święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
KrystunięObserwuję Krystunię bardzo uważnie.
Spojrzałam na Krystunię w wymownym geście.
Spoglądam na Krystunię.
Przed wejściem spotkaliśmy Krystunię.
Doprowadził tym Krystunię do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrystuniąJadę na wycieczkę razem z Krystunią.
Sprzątam pokój razem z Krystunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Krystunią.
Razem z Krystunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Byliśmy z Krystunią na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrystuniDzisiaj chciałam napisać o Krystuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Krystuni.
Warto także pomyśleć chwilę o Krystuni.
A o Krystuni to i słowa rzec nie umiał.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Krystuni.

Wołacz:
(hej!)
KrystuniuDzień dobry Krystuniu!
Dobranoc Krystuniu!
Krystuniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Krystuniu!
Cześć Krystuniu!