Odmiana imienia Korusia przez przypadki

Korusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Korusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Korusi

Celownik
(komu? czemu?):Korusi

Biernik
(kogo? co?):Korusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Korusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Korusi

Wołacz
(hej!):Korusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KorusiaDobrze, że Korusia grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Korusia.
Korusia nie umie śpiewać.
Ja i Korusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Korusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KorusiTata Korusi poszedł otworzyć drzwi.
Tato Korusi produkował abażury.
Przyglądałam się dłoniom Korusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Korusi.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Korusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KorusiDaję Korusi, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Korusi.
Opowiedziałam Korusi o przykrości która mnie spotkała.
Proszę Korusi nie dokuczać!
Dzięki Korusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
KorusięSpojrzałem znacząco na Korusię.
Lubię Korusię.
Czekałam na Korusię w kawiarni.
Przyniesiona przez Korusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Obserwuję Korusię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KorusiąŚpiewam z Korusią.
Idę na spacer z Korusią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Korusią na krytym basenie.
Razem z Korusią zrobiłyśmy obiad.
Jadę na wycieczkę razem z Korusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KorusiMarzę o Korusi.
To jest pieśń o Korusi.
Na pewno słyszałyście o Korusi.
Ten wiersz jest o Korusi.
Związana jest z nią legenda o Korusi.

Wołacz:
(hej!)
KorusiuGdzie jesteś Korusiu!?
Korusiu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Korusiu!
Witaj Korusiu!
Dobranoc Korusiu!