Odmiana imienia Korunia przez przypadki

Korunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Korunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Koruni

Celownik
(komu? czemu?):Koruni

Biernik
(kogo? co?):Korunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Korunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Koruni

Wołacz
(hej!):Koruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KoruniaNa drugie imię mam Korunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Korunia.
Dla mnie było już jasne, ze Korunia umiera.
Dopiero do mnie dotarło, że Korunia już tu jest.
Co robi Korunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KoruniPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Koruni słychać.
Piszę list do Koruni.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Koruni.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Koruni.
Tato Koruni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
KoruniOpowiadam Koruni o swoich zainteresowaniach.
Koruni włosy stanęły dęba na głowie.
Nie wiem, co powiedzieć Koruni.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Koruni.
Koruni oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
KorunięZdjęcie przesłane przez Korunię.
Korunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spoglądam na Korunię.
Widziałem dzisiaj Korunię z mojej klasy.
Obserwuję Korunię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KoruniąZostanę tu tylko z Korunią i chłopakami.
Zostaliśmy z Korunią w salonie sami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Korunią.
Wymyśliłam z Korunią nową zabawę.
Jadę na wycieczkę razem z Korunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KoruniW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Koruni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Koruni.
Kilka słów od autora materiału o Koruni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Koruni.
Warto także pomyśleć chwilę o Koruni.

Wołacz:
(hej!)
KoruniuHej Koruniu!
Koruniu! Uważaj!
Dobry wieczór Koruniu!
Witaj Koruniu!
Koruniu! Wróć do mnie!