Jak odmienić imię Korunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Korunia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Korunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Korunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Koruni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Koruni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Korunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Korunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Koruni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Koruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Korunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Korunia przez przypadki.