Odmiana imienia Konradunia przez przypadki

Konradunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konradunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konraduni

Celownik
(komu? czemu?):Konraduni

Biernik
(kogo? co?):Konradunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konradunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konraduni

Wołacz
(hej!):Konraduniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonraduniaKonradunia nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Konradunia.
Jutro Konradunia wyjdzie ze szpitala.
Co robi Konradunia?
Dziś Konradunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonraduniTata Konraduni poszedł otworzyć drzwi.
Dziadek Konraduni w tym czasie miał chorą rękę.
W słuchawce usłyszałam głos Konraduni.
Rodzina Konraduni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przyglądałam się dłoniom Konraduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonraduniProszę Konraduni nie dokuczać!
Napisałem wiersz dzięki Konraduni.
Przyglądam się Konraduni.
Konraduni oczy błyszczą.
Zszedłem z drogi Konraduni i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KonradunięO jego personalia miałam spytać Konradunię prywatnie.
Chwyciła Konradunię za rękaw płaszcza.
Postaram się namówić Konradunię na spacer.
Widzę Konradunię.
Spojrzał na Konradunię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonraduniąJa z Konradunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Konradunią.
Pracuję razem z Konradunią.
Wieczorem z Konradunią znowu idziemy na spacer.
Rozmawiam z Konradunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonraduniA o Konraduni to i słowa rzec nie umiał.
Mowa oczywiście o Konraduni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Konraduni.
A przecież nikt inaczej o Konraduni nie pisał.
Marzę o Konraduni.

Wołacz:
(hej!)
KonraduniuDobry wieczór Konraduniu!
Gdzie jesteś Konraduniu!?
Hej Konraduniu!
Konraduniu! Wróć do mnie!
Dobranoc Konraduniu!