Odmiana imienia Klarunia przez przypadki

Klarunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klarunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klaruni

Celownik
(komu? czemu?):Klaruni

Biernik
(kogo? co?):Klarunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klarunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klaruni

Wołacz
(hej!):Klaruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlaruniaAutorem niniejszego tekstu jest Klarunia.
Gdzie jest Klarunia?
Klarunia nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Klarunia już tu jest.
Dla mnie było już jasne, ze Klarunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlaruniSzukałem linków do strony Klaruni.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Klaruni.
W sobotę są urodziny Klaruni.
Tata Klaruni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Specjalnością Klaruni jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlaruniKlaruni oczy błyszczą.
Mam nadzieję, że Klaruni również się podoba.
Napisałem wiersz dzięki Klaruni.
Opowiedziałam Klaruni o przykrości która mnie spotkała.
Dzięki Klaruni mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
KlarunięZdjęcie przesłane przez Klarunię.
Sierżant wpatrywał się w Klarunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Przyniesiona przez Klarunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Nieśmiało gładzi Klarunię po włosach.
Doprowadził tym Klarunię do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlaruniąZostanę tu tylko z Klarunią i chłopakami.
Refleksyjnie po spotkaniu z Klarunią.
Razem z Klarunią zrobiłyśmy obiad.
Ja z Klarunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Byliśmy z Klarunią na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlaruniMarzę o Klaruni.
Piszę o Klaruni.
Dyskutuję o Klaruni.
Powiedz mi, co myślisz o Klaruni.
Zapraszam na film dokumentalny o Klaruni.

Wołacz:
(hej!)
KlaruniuKlaruniu! Wróć do mnie!
Witaj Klaruniu!
Klaruniu! Uważaj!
Cześć Klaruniu!
Gdzie jesteś Klaruniu!?