Odmiana imienia Kirunia przez przypadki

Kirunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kirunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kiruni

Celownik
(komu? czemu?):Kiruni

Biernik
(kogo? co?):Kirunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kirunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kiruni

Wołacz
(hej!):Kiruniu!

Przykłady odmiany imienia Kirunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Kirunia

Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kirunia.
Kirunia tego nie widzi.
Gdzie jest Kirunia?
Moje drugie imię to właśnie Kirunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Kirunia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Kiruni

Bardzo podoba mi się wypracowanie Kiruni.
Tata Kiruni poszedł otworzyć drzwi.
Wysyłam list do Kiruni.
Postanowiłam zadzwonić do Kiruni.
Uroda Kiruni miała potężną moc.

Celownik (komu? czemu?): Kiruni

Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Kiruni.
Co tej Kiruni po głowie chodzi?
Dzięki Kiruni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Opowiadam Kiruni o swoich zainteresowaniach.
Tym razem nie damy Kiruni dojść do głosu.

Biernik (kogo? co?): Kirunię

Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Kirunię.
Przyniesiona przez Kirunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Oszołomienie spadło teraz na Kirunię i na moment odebrało mu wigor.
Doprowadził tym Kirunię do stanu bliskiego apopleksji.
Obserwuję Kirunię bardzo uważnie.

Narzędnik (z kim? z czym?): Kirunią

A sytuacja z Kirunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Kirunią zrobiłyśmy obiad.
Karolina miała się spotkać z Kirunią przed szkołą.
Byliśmy z Kirunią na jarmarku.
Jadę na wycieczkę razem z Kirunią.

Miejscownik (o kim? o czym?): Kiruni

Piszę o Kiruni.
A o Kiruni to i słowa rzec nie umiał.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Kiruni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Kiruni.
To jest pieśń o Kiruni.

Wołacz (hej!): Kiruniu

Kiruniu! Wróć do mnie!
Cześć Kiruniu!
Dobry wieczór Kiruniu!
Witaj Kiruniu!
Gdzie jesteś Kiruniu!?