Odmiana imienia Kingulka przez przypadki

Kingulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kingulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kingulki

Celownik
(komu? czemu?):Kingulce

Biernik
(kogo? co?):Kingulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kingulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kingulce

Wołacz
(hej!):Kingulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KingulkaDla mnie było już jasne, ze Kingulka umiera.
Za chwilę wróci Kingulka z lasu.
Kingulka wraca do domu.
Dobrze, że Kingulka grzecznie śpi.
Kingulka ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KingulkiDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Kingulki.
Postanowiłam zadzwonić do Kingulki.
Ręka Kingulki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Kingulki.
Nie ma Kingulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KingulceKingulce wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Kingulce mamy kolejny artykuł po polsku.
Opowiadam Kingulce o swoich zainteresowaniach.
Zszedłem z drogi Kingulce i usiadłem w fotelu.
Zostawiam Kingulce karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
KingulkęNa Kingulkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Kingulkę.
Patrzył na Kingulkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałam na Kingulkę.
Oszołomienie spadło teraz na Kingulkę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KingulkąJa z Kingulką chcemy się przebrać za wampiry.
Pracuję z Kingulką.
Oboje z Kingulką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Sprzątam pokój z Kingulką.
Karolina miała się spotkać z Kingulką przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KingulceWspominam o Kingulce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Kingulce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Kingulce.
Mówimy tu oczywiście o Kingulce.
Myślałam cały czas tylko o Kingulce.

Wołacz:
(hej!)
KingulkoDziękuję Kingulko za rozmowę!
Dzień dobry Kingulko!
Hej Kingulko!
Kingulko! Uważaj!
Kingulko! Gdzie jesteś?