Odmiana imienia Kilianka przez przypadki

Kilianka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kilianka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kilianki

Celownik
(komu? czemu?):Kiliance

Biernik
(kogo? co?):Kiliankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kilianką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kiliance

Wołacz
(hej!):Kilianko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KiliankaGdzie jest Kilianka?
Ma na imię Kilianka.
Kilianka nie umie śpiewać.
Dziś Kilianka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Kilianka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KiliankiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Kilianki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Kilianki.
Jadę do Kilianki.
Piszę list do Kilianki.
Serce Kilianki stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
KilianceOczywiście każdy przyzna rację Kiliance.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kiliance coś się stało.
Zaproponowałem Kiliance dwa tematy.
Kto wie, może Kiliance wyjdzie do na dobre.
Od początku próbujemy pomóc Kiliance.

Biernik:
(kogo? co?)
KiliankęOszołomienie spadło teraz na Kiliankę i na moment odebrało mu wigor.
Nieśmiało gładzi Kiliankę po włosach.
Popatrzyłam na Kiliankę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiliankę zaczęło to nieco irytować.
Widziałem dzisiaj Kiliankę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KiliankąKarolina miała się spotkać z Kilianką przed szkołą.
Ja z Kilianką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Powinnam jednak pojechać z Kilianką.
Zginął w pojedynku z Kilianką.
Wymyśliłam z Kilianką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KilianceNiestety, nie umiała zapomnieć o Kiliance.
A o Kiliance to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Kiliance.
Nie wspomniałem na początku o Kiliance.
Mowa oczywiście o Kiliance.

Wołacz:
(hej!)
KiliankoKilianko! Uważaj!
Dobranoc Kilianko!
Kilianko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Kilianko!?
Witaj Kilianko!