Odmiana imienia Katarinka przez przypadki

Katarinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Katarinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Katarinki

Celownik
(komu? czemu?):Katarince

Biernik
(kogo? co?):Katarinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Katarinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Katarince

Wołacz
(hej!):Katarinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KatarinkaDobrze, że Katarinka grzecznie śpi.
Mam na imię Katarinka.
Moje drugie imię to właśnie Katarinka.
Katarinka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Katarinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KatarinkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Katarinki.
Szkoda że Katarinki prawie że w ogóle nie ma.
Rodzina Katarinki wyprowadziła się.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Katarinki.
Rodzina Katarinki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
KatarinceZerwał jabłko i podał je Katarince.
Katarince udało się usłyszeć tylko parę słów.
Od początku próbujemy pomóc Katarince.
Słoik z kawą wyleciał Katarince z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Katarince.

Biernik:
(kogo? co?)
KatarinkęNa Katarinkę spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Katarinkę za rękaw płaszcza.
Widziałem dzisiaj Katarinkę z mojej klasy.
Katarinkę zaczęło to nieco irytować.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Katarinkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KatarinkąJa z Katarinką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Katarinką.
Wymyśliłam z Katarinką nową zabawę.
Zginął w pojedynku z Katarinką.
Przez chwilę oboje z Katarinką patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KatarincePiszę o Katarince.
Na pewno słyszałyście o Katarince.
Ten wiersz jest o Katarince.
Kiedyś chciałam napisać o Katarince.
Nie wspomniałem na początku o Katarince.

Wołacz:
(hej!)
KatarinkoDzień dobry Katarinko!
Katarinko! Gdzie jesteś?
Cześć Katarinko!
Dobry wieczór Katarinko!
Katarinko! Wróć do mnie!