Odmiana imienia Katarina przez przypadki

Katarina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Katarina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Katariny

Celownik
(komu? czemu?):Katarinie

Biernik
(kogo? co?):Katarinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Katariną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Katarinie

Wołacz
(hej!):Katarino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KatarinaAutorem niniejszego tekstu jest Katarina.
Jutro Katarina wyjdzie ze szpitala.
Katarina wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Katarina już tu jest.
Gdzie jest Katarina?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KatarinyRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Katariny.
Zostało sto dni do narodzin Katariny.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Katariny.
Uroda Katariny miała potężną moc.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Katariny.

Celownik:
(komu? czemu?)
KatarinieOczywiście każdy przyzna rację Katarinie.
Zostawiam Katarinie karteczkę i już mnie nie ma.
Rozalia z troską przyglądała się Katarinie.
Kto wie, może Katarinie wyjdzie do na dobre.
Kupiłem Katarinie magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
KatarinęSpojrzałam na Katarinę jak dopisuje kolejne literki.
Postaram się namówić Katarinę na spacer.
Spojrzał na Katarinę z zaciekawieniem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Katarinę bardzo przyjaźnie.
Nieśmiało gładzi Katarinę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KatarinąSiedzieliśmy z Katariną przy basenie.
Pracuję razem z Katariną.
Siedzieliśmy z Katariną na kanapie.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Katariną.
Ja z Katariną siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KatarinieKto dziś pamięta o Katarinie.
Rozmawiam o Katarinie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Katarinie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Katarinie.
Przez chwilę pomyślałam o Katarinie.

Wołacz:
(hej!)
KatarinoDobranoc Katarino!
Katarino! Gdzie jesteś?
Witaj Katarino!
Dziękuję Katarino za rozmowę!
Cześć Katarino!